Η Κατερίνα Πουλιάση εκτός από εκπαιδευτικός είναι και εικαστικός. Την γνωρίσαμε καλύτερα μέσα από την έκθεση ζωγραφικής της που πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο, στην Αθήνα με θέμα «Η διαχρονικότητα της κρίσης». Με αφορμή λοιπόν αυτό το γεγονός, το flash24.gr θέλησε να γνωρίσει περισσότερο την εικαστικό και να μιλήσει μαζί της. Και η ίδια μας παραχώρησε την παρακάτω συνέντευξη με αρκετό ενδιαφέρον:


- Τι θα έπρεπε να γνωρίζει κάποιος για εσάς, εκτός από την ενασχόληση σας με τον χώρο των εικαστικών;

Αναζητώντας πάντα την μάθηση & την ποιότητα στη ζωή μου, ασχολήθηκα κατά καιρούς με διάφορες μορφές τέχνης όπως: χορός, θέατρο, χειροτεχνία, συγγραφή παιδικού βιβλίου. Οι περισσότερες από τις ευαισθησίες & τα αισθητικά μου αγγίγματα περιστρέφονται γύρω από τον χώρο του παιδιού. Εργάζομαι ως εκπαιδευτικός, αλλά έχω δραστηριοποιηθεί αρκετά χρόνια & με διάφορα αντικείμενα στον χώρο της εμψύχωσης-εκπαιδευτικών προγραμμάτων & διασκέδασης- & σε άλλους χώρους με παιδιά όλων των ηλικιών.

Πάντα μου άρεσε να ταξιδεύω στον κόσμο της φαντασίας & να γράφω ιστορίες για παιδιά. Μια στιγμιαία έμπνευση μπορούσε να αποτελέσει για μένα ερέθισμα για συγγραφή ενός ποιήματος. Με αφορμή αρκετά ερεθίσματα που είχα από την ελληνική παράδοση, θέλησα να συγκεντρώσω πολύτιμα στοιχεία σχετικά με αυτήν κι έτσι, τον τελευταίο καιρό επεξεργάζομαι ένα σχετικό βιβλίο. Μελετώ βιβλία τα οποία συμβάλλουν στην πνευματική μου εξέλιξη: εκκλησιαστικά, φιλοσοφικά, τέχνης. Παίζω μουσική στο αρμόνιο ή τη φλογέρα μου. Ασχολούμαι και με την γυμναστική, την κολύμβηση, το ποδήλατο & το περπάτημα.


- Πότε ξεκίνησε η ενασχόληση σας με τα εικαστικά και ποια η αφορμή;

Ορόσημο στην καλλιτεχνική μου εξέλιξη υπήρξε η γνωριμία με το Ελληνικό Κέντρο Τέχνης & Πολιτισμού στο Σύνταγμα, στην Αθήνα. Είχα δάσκαλο τον Αντώνη Κουρτικάκη, έναν φιλόσοφο της τέχνης & του πολιτισμού, κι όχι απλά έναν καλλιτέχνη. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει οριακό σημείο, όπου κάποιος ανακαλύπτει ότι κάτι του αρέσει & αρχίζει να ασχολείται με αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που αρχικά δεν ήξεραν να τραβήξουν μια γραμμή κι εξέλιξαν σε πολύ καλό σημείο την ζωγραφική τους.


– Αναφερθήκατε στη σπουδαιότητα της γνωριμίας σας με έναν δάσκαλο, ο οποίος δεν είναι απλά καλλιτέχνης αλλά και φιλόσοφος. Πόσο σημαντικό ρόλο πιστεύετε ότι παίζει η μαθητεία κοντά σε έναν αξιόλογο δάσκαλο;

Θεωρώ ότι οι περγαμηνές κι οι σπουδές κοντά σε διάσημους ή πολλούς δασκάλους ωχριούν εμπρός στην παρουσία έστω κι ενός μοναδικού καλού δασκάλου, ο οποίος διαθέτει πολύπλευρη γνώση της τέχνης, του πολιτισμού, αλλά κυρίως βασικών αξιών της ζωής. Απαιτείται βέβαια κι η άξια ανταπόκριση του μαθητή πλάι σε όσα ένας δάσκαλος έχει να προσφέρει, διαφορετικά αυτά καθίστανται άχρηστα. Ένας μαθητής πρέπει να επιδείξει απόλυτη εμπιστοσύνη & δεκτικότητα σε εκείνα που ο δάσκαλος έχει να του δώσει, ώστε να αποκομίσει & να αποδώσει το μέγιστο δυνατόν.


- Ποια είναι η έμπνευση σας; Από που πηγάζει;

Τα ερεθίσματα μου μπορεί να είναι ποικίλα, κι εξαρτάται από την ετοιμότητα της έμπνευσής μου να ενσαρκωθεί κάποια συγκεκριμένη στιγμή & να οδηγήσει στην δημιουργία ενός έργου τέχνης. Εκείνο που είναι δύσκολο είναι όχι να βρει ο καλλιτέχνης τα ερεθίσματα, αλλά να διαθέτει την έμπνευση, ώστε να τα μετασχηματίσει σε έργο. Παρεμβάλλονται ερεθίσματα, όπως καθημερινές ανάγκες, προσωπικά αδιέξοδα, άσχημες στιγμές, και σε μια εποχή κρίσης όπως η δική μας προβλήματα στοιχειώδους επιβίωσης.


- Πώς θα χαρακτηρίζατε τα καλλιτεχνικά σας έργα;

Θα χαρακτήριζα «ενδοσκοπικά» τα έργα μου που αφορούν την τοπιογραφία. Στόχος μου όταν δημιουργώ ένα έργο, είναι να αναδείξω την κρυμμένη πίσω από τα φαινόμενα ουσία: τα κίνητρα & συναισθήματα των ανθρώπων, την αίσθηση ενός τοπίου, την κίνηση μιας μορφής με ό,τι υποδηλώνει κ.α. Γι’ αυτό, προσπαθώ να επιλέγω & να αποδίδω- ανάλογα με το τι θέλω να δηλώσω ή να αποκαλύψω- την πιο κατάλληλη τεχνική, την αντίστοιχη αίσθηση στα χρώματα, τα συναισθήματα, την κίνηση, την βαθύτερη ψυχοσύνθεση & πνευματικότητα ενός γεγονότος ή μιας στιγμής.


- Ποια είναι τα συναισθήματα σας όταν δημιουργείτε τα έργα σας;

Όταν δημιουργώ ένα εικαστικό έργο, νιώθω μια βαθύτερη ικανοποίηση ταύτισης με τον κόσμο των αξιών & της ουσίας, ή ακόμη σαν μικρός Θεός-δημιουργός που πλάθει από το μηδέν κάτι. Πάντα υπάρχει αυτή η ενδόμυχη αγωνία προσφοράς, η οποία ευτυχώς δεν στέκει τροχοπέδη στην δημιουργικότητά μου. Επιθυμώ να δώσω στον θεατή κάτι ανώτερο, είτε αισθητικά είτε θεματικά, ώστε να συμβάλλω ένα βήμα παραπέρα στην βαθύτερη εξέλιξή του.


- Ποιο είναι το σημαντικότερο έργο σας και γιατί;

Στα σημαντικά μου έργα θα μπορούσα να συμπεριλάβω ‘Το ξεσπίτωμα’ & ‘Ατενίζοντας το μέλλον’ από την έκθεσή μου, την σχετική με την Ίμβρο & την Τένεδο. Στο πρώτο προσπάθησα να αποτυπώσω την αγωνία της μάνας που φεύγει διωγμένη από τον τόπο της σφίγγοντας στην αγκαλιά το παιδί της, ενώ στο δεύτερο απεικονίζω πάλι μια μάνα με παιδί που όμως στέκεται κοιτώντας προς το φως, δίνοντας μια αισιόδοξη νότα μέσα από την καταθλιπτική κατάσταση του διωγμού. Επίσης, πολλή σημαντική θεωρώ όλη την ενότητα των 32 έργων μου με θέμα: ‘Η διαχρονικότητα της κρίσης’, όπου αποτυπώνονται γλαφυρά προβλήματα & προβληματισμοί του ανθρώπου εν καιρώ κρίσης, τα οποία ωστόσο παρουσιάζουν μια επαναληπτικότητα ανά εποχές & πολιτισμούς.


- Ποιος είναι ο προσδοκώμενος αντίκτυπος των έργων σας στον θεατή; Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε; Σε ποιες ηλικίες απευθύνονται;

Θεωρώ ότι στη ζωή μας η ασχήμια είναι το δεδομένο, κι η ομορφιά το ζητούμενο. Άρα, στόχος μου είναι να αναδείξω τα όμορφα στοιχεία της ζωής, όχι μόνο μέσα από τοπιογραφίες κι όμορφες σκηνές, αλλά & τοποθετώντας ένα φως ή ένα αντίθετο στοιχείο μέσα σε έργα τα οποία φαίνεται να απεικονίζουν την ασχήμια(όπως στη θεματική ενότητα που προανέφερα). Υπό την έννοια αυτή, νομίζω ότι δεν υφίσταται ηλικιακός περιορισμός θέασης των έργων μου.


- Έχετε αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία στον χώρο των εικαστικών; Αν ναι, πως την αντιμετωπίσατε;

Οι βασικές δυσκολίες που πιθανόν θα αντιμετωπίσει ένας ζωγράφος, κατά την παρουσίαση του έργου του, προέρχονται από ένα απαίδευτο ή κακόβουλο κοινό. Ωστόσο, τέτοιου είδους δυσκολίες είναι ευκολότερα διευθετήσιμες συγκριτικά μ’ εκείνες που εκ πηγάζουν από τον εσωτερικό κόσμο ενός καλλιτέχνη. Αυτές αφορούν: την έμπνευση η οποία δεν έρχεται ως ‘από μηχανής θεός’, μια διαδικασία άρτιας οργάνωσης στην οποία πρέπει να μπει προκειμένου να προβάλλει με τον καλύτερο τρόπο το έργο του, αλλά κυρίως δυσκολίες εσωτερικής φύσης καθώς έκαστο δημιούργημά του απαιτεί πολύπλοκες διεργασίες, αγωνίες & αγώνα ενάντια σε ελλείψεις κι αδυναμίες.


- Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιο τίμημα, προκειμένου να πετύχει κανείς κάτι σημαντικό στην τέχνη του;

Το ερώτημα είναι αν το αποτέλεσμα αξίζει το τίμημα & τις θυσίες που απαιτούνται, & στην περίπτωση της τέχνης πιστεύω ότι αξίζει. Η ζωγραφική αλλά & γενικά η τέχνη εξυψώνει τον άνθρωπο σε ανώτερες σφαίρες εξέλιξης, αρκεί να έχει την καλή πρόθεση να εξευγενιστεί & να εξευγενίσει. Ακόμη κι αν αυτό έχει ως τίμημα την έλλειψη προσωπικής ζωής ή άλλων πραγμάτων, τα οποία στα μάτια κάποιων φαντάζουν ως προνόμια, το αποτέλεσμα-όχι τόσο της καταξίωσης όσο της εσωτερικής προόδου-είναι που αποζημιώνει τελικά τον καλλιτέχνη.